Van diabetes naar nierpatiënt 
Ik krijg rond mijn 22ste last van diabetes waarschijnlijk door een ontsteking waardoor mijn alvleesklier(pancreas) is gestopt met het maken van insuline. Ik kan het een tijdje redden zonder dat ik moet gaan spuiten. Helaas ontkom ik er niet aan en moet ik echt gaan spuiten.
In het begin start ik met 2 keer per dag te prikken. Ik leer het spuiten van Josephien hierdoor kon ik de volgende dag gelijk beginnen met de insuline. Ik voetbal nog vol op en uiteraard wil ik dat dan ook gewoon blijven doen zoals ik dit altijd gedaan heb namelijk bijna 7 dagen in de week voetbalde ik wel. zowel als op het veld als in de zaal kon je mij wel vinden.
Dit mag ik gelukkig ook blijven doen. Ik ben dan 1.88 cm groot en weeg 69 kilo ben dus veel afgevallen in deze periode. Gelukkig gaat mijn gewicht de goede kant op en ik wordt ook weer wat dikker. Het houden aan mijn dieet kost mij veel moeite zeker rond de periode van de sinterklaas valt voor mij erg zwaar. Ik ben gek op marsepein en dat ik iets wat ik beslist niet meer kan snoepen. Na een langere tijd op 2 keer per dag geprikt te hebben besluiten we dat het voor mij toch beter is dat ik over ga naar 4 keer per dag prikken. Dit gaat een hele tijd goed tot dat de dag komt dat ik voor het eerst te horen krijg dat mijn nierfunctie achteruit gaat. Wat dit precies in houdt ik heb geen flauw idee.
Ik wordt door mijn vertrouwde internist overgedragen aan de nefroloog omdat hij me niet meer verder kan behandelen(is niet zijn vak gebied) ik ben nu een nierpatient die ook diabetes heeft. Hierdoor moet ik gaan na denken welke vorm van dialyse ik wil gaan doen. Ik wil geen hemodialyse doen en ik ga dus buikspoeling doen. Inmiddels ben ik aangemeld in het LUMC te Leiden voor een dubbele transplantatie nier/pancreas. Er zijn maar 2 ziekenhuizen in Nederland die deze transplantatie uitvoeren en dat is Leiden en Groningen. De keuze is dus Leiden omdat dit een stuk dichter bij is dan Groningen. Ik kom op de wachtlijst na een reeks van onderzoeken en krijg dus het groene licht en kom officieel op de wachtlijst voor een nier/pancreas.
Ben inmiddels begonnen met dialyse en dat gaat eigenlijk best wel goed ik moet 4 keer per dag spoelen maar een voordeel is dat ik dit gewoon thuis en op mijn werk kan doen. Zij hebben het voor mij mogelijk gemaakt om een ruimte te maken zodat ik kon blijven werken.
Mijn bloedsuikers stuiteren vaker op en neer wat ook niet echt bevoordelijk is en maakt dat ik beter maar halve dagen kan gaan werken. Alles gaat goed tot de dag dat ik de 1ste keer last krijg van buikvlies ontsteking. Ik heb geen koorts en moet dan elke dag voor behandeling met anti biotica 1 keer per dag in mijn spoelzak. Dit slaat aan en ik kan weer gewoon alles doen. Maar een maand later krijg ik het weer ik word dan wel opgenomen want ik heb er koorts bij en dan mag je niet naar huis. Ook deze keer overleef ik weer en ga weer door met alles waar ik mee bezig was. Jammer genoeg krijg ik weer buikvlies ontsteking en er wordt besloten dat mijn buikcatheter wordt verwijdert en dat er aan de andere kant een geplaatst gaat worden. Jammer genoeg werkt dit ook niet en moet ik na een jaar tobben ongeveer toch over op hemodialyse. Dit is de enige manier dat ik weer terug geplaatst kan worden op de wachtlijst voor een transplantatie. Het is namelijk zo dat je moet melden als je een ontsteking hebt en je wordt dan tijdelijk van de wachtlijst afgehaald totdat je weer geheel vrij ben van antibiotica. Ik krijg nu dus een shunt in mijn arm en hierbij wordt een ader op een slagader gezet bij mij. Ik kan dan eindelijk bellen naar mijn nefroloog in Leiden dan ik geheel antibiotica vrij ben en weer terug kan op de wachtlijst.
De dialyse valt mij erg zwaar 3 keer in de week van huis weg ik ga dan vaak in de ochtenden werken en daarna naar het ziekenhuis om dan rond een uurtje of half 9 weer thuis te komen. Vaak heb ik dan nog erge honger en ga dan maar eten. Ik voel me niet echt slecht als ik terug kom. Ik heb het geluk dat ik nog steeds zelf plast want dat betekend dat ik geen vocht beperking heb dit zou anders betekend hebben dat ik maar een halve liter mag drinken per dag.
Ik had het idee dat als je een keer niet kon komen om te spoelen dat je dan niet hoefde maar helaas dit gaat gewoon week in week uit door ook met feestdagen of verjaardagen.
Je vrienden en kennisenkring wordt steeds miner omdat je bijna nooit ergens heen kan en toch behoorlijk beperkt ben in je doen en laten.
Je kinderen komen hierdoor ook nergens meer en die moeten het dan vaak van de familie om je heen hebben en mensen die weten en begrijpen wat het is als je iemand om je heen hebt die ziek is. Al met al lever je erg veel in en soms heb ik wel eens met de gedachte gelopen of dat het allemaal wel waard is.
Je wil om te overleven wint het dan weer keer op keer en je ondergaat het dan allemaal maar weer maar soms valt het gewoon even zwaar.